Duurzaamheid in regelgeving

Duurzaamheid is een hot item, ook in de zorg. Er is een ontwikkeling gaande naar een duurzaamheidscultuur. Er is al flink wat regelgeving over dit onderwerp, zoals de Wet Milieubeheer, Klimaatwet, Wet Natuurbescherming, Omgevingswet, Energiewet, Woningwet, etcetera. Ook voor de zorg is deze regelgeving in meerdere of mindere mate relevant. Maar er is meer op komst. Diverse Europese regels gelden al of moeten ook door Nederland omgezet worden naar nationale wetgeving. Waar moet je allemaal rekening mee gaan houden?

Nederlandse ontwikkelingen

Voor de zorgsector zijn van belang de afspraken in het kader van de Green Deal “Duurzame Zorg voor Gezonde Toekomst” 2019-2022, die gaat over de bijdrage die de zorgsector aan het verminderen van CO2 -uitstoot, het stimuleren van circulaire economie en gedragsverandering bij bewoners, professionals en bezoekers. Er zijn 4 pijlers:

• CO₂-uitstoot terugdringen met 49% in 2030 ten opzichte van 1990 via bijvoorbeeld duurzame en energiezuinige nieuwbouw;
• Circulair en maatschappelijk verantwoord inkopen door rekening te houden met hergebruik en recycling van grondstoffen en aandacht voor het milieu en sociale aspecten, zoals goede werkomstandigheden bij de productie van goederen, aangepast werk en het tegengaan van voedselverspilling;
• Minder medicijnresten in grondwater, sloten en rivieren;
• Gezonde werk- en leefomgeving voor zorgpersoneel en patiënten.

Inmiddels hebben meer dan 300 grote organisaties , banken en verzekeraars zich aan deze uitgangspunten gecommitteerd.

Zorgverzekeraars zijn bezig om de inkoop van duurzame zorg verder uit te werken. Nagenoeg alle zorgverzekeraars hebben in hun inkoopbeleid aangegeven dat zij van zorgaanbieders verwachten dat zij zich committeren aan de landelijke CO₂-doelstellingen en hun CO₂-routekaart ontwikkelen en aanleveren.

Op 30 juni 2021 werd de nieuwe klimaatwet van kracht met het doel de CO2 uitstoot in 2030 met 55 procent te verlagen ten opzichte van het niveau in 1990.

Europese regelgeving op het gebied van duurzaamheid

De Europese Green Deal  moet gezondheid en welzijn van burgers verbeteren en Europa in 2050 klimaatneutraal maken. Bovendien is het streven erop gericht de natuur en biodiversiteit in Europa te beschermen en te herstellen. Daarom moeten ondernemingen initiatieven ontplooien om duurzamer te worden. Maar het mag niet blijven bij initiatieven die alleen maar mooi klinken. Dat fenomeen heet greenwashing.

Om dat te voorkomen zullen ondernemingen in de toekomst moeten aantonen wat ze doen en de effecten daarvan in het jaarverslag zichtbaar maken. Op greenwashing kunnen in de toekomst zelfs boetes komen te staan.

Het Klimaatakkoord Parijs uit 2015 heeft geleid tot flink wat Europese regelgeving om investeringen duurzamer te maken, dat wil zeggen minder schadelijk voor natuur, klimaat en maatschappij. Veel van deze regels zijn op korte termijn van toepassing op grote financiële instellingen, maar de verwachting is dat deze op termijn voor meer ondernemingen gaan gelden.

Maar eerst: wat zijn Europese verordeningen, richtlijnen en besluiten?

De belangrijkste wetgevingsmaatregelen in de EU zijn verordeningen, richtlijnen en besluiten.

Verordeningen zijn bindend en rechtstreeks toepasselijk in de hele EU.

Richtlijnen zijn bindend wat betreft het beoogde resultaat, maar werken niet rechtstreeks. Doel is dat de wetgeving in de EU-lidstaten wordt geharmoniseerd. De lidstaten mogen zelf regels vaststellen om de doelstellingen van de richtlijnen te bereiken. Elke richtlijn heeft een uiterste datum waarbinnen lidstaten de bepalingen moeten omzetten in nationale wetgeving.

Besluiten zijn specifieke maatregelen die alleen bindend zijn voor het EU-land of bedrijf tot wie zij zijn gericht.

De EU-lidstaten zijn er zelf verantwoordelijk voor dat de EU-wetgeving op de juiste wijze wordt toegepast op hun grondgebied. De Europese Commissie kan stappen ondernemen als een lidstaat een richtlijn niet tijdig of volledig omzet in nationale wetgeving of onjuist toepast.

Een kort overzicht van wat reeds is of nog gaat komen op het gebied van duurzaamheid.

Europese regelgeving die voor de zorgsector van belang is

De Energy Efficiency Directive (EED of de 2012/27/EU) verplicht bedrijven vanaf 250 medewerkers, met een minimale omzet en balanstotaal om elk jaar een energie audit uitvoeren en daarover te rapporteren. In deze audit worden energiestromen in kaart gebracht en acties voor energiebesparing bewaakt. Deze Richtlijn is inmiddels in Nederlandse wetgeving verwerkt.

SCGD: de Sustainable Corporate Governance Directive maakt het in de toekomst mogelijk dat onwillige bestuurders persoonlijk aansprakelijk kunnen worden gesteld. Deze Richtlijn wordt waarschijnlijk binnenkort van kracht, maar moet dan nog in Nederlandse wetgeving worden vertaald. Wel iets om alvast rekening mee te houden.

NFRD: De Non financial Reporting Directive verplicht banken en beursgenoteerde bedrijven met meer dan 500 medewerkers met een minimale omzet en balanstotaal om onder meer personele en sociale factoren en duurzaamheid in het jaarverslag te verwerken. Deze richtlijn is al op diverse plaatsen in de Nederlandse wetgeving geïncorporeerd, zoals het Besluit bekendmaking niet-financiële informatie van 14 maart 2017 en het Besluit bekendmaking diversiteitsbeleid van 22 december 2016. Op grond van deze besluiten moeten grote beursvennootschappen, banken en verzekeraars sinds 2018 (over het verslagjaar 2017) een niet-financiële verklaring opnemen in hun bestuursverslag en een diversiteitsverklaring in hun corporate governanceverklaring. ‘Groot’ betekent hier dat aan tenminste twee van de drie volgende vereisten moet worden voldaan:

1. een balanstotaal van meer dan € 20 miljoen;
2. een netto-omzet van meer dan € 40 miljoen;
3. een gemiddeld aantal werknemers over het boekjaar van meer dan 250 (rapportage over het diversiteitsbeleid), respectievelijk meer dan 500 (de overige niet-financiële rapportage).

CSRD: De Corporate Sustainability Reporting Directive, (COM/2021/189) borduurt voort op de NFRD en is in april 2021 door de Europese Commissie gepresenteerd. In ieder geval moet de verslaglegging onder meer de volgende componenten bevatten:

• • Welke materiële duurzaamheidsontwikkelingen leiden tot mogelijke risico’s voor de organisatie?;
  • Welke materiële impact heeft de organisatie op mens en milieu? zoals op vitaliteit van medewerkers en het bijdragen aan circulariteit in de sector;
  • Wat zijn de lange termijn doelstellingen op het gebied van duurzaamheid?;
  • Wat is de voortgang ten aanzien van die doelstellingen?;
  • Informatie over immateriële zaken (intangibles) zoals sociaal kapitaal;
  • En… verplichte toetsing door een accountant en het beschikbaar maken in elektronisch format (XHTML).

Overigens is dit een Richtlijn, dus deze moet eerst nog in Nederlandse wetgeving worden vertaald.

Ondernemingen die hieronder vallen, moeten naar het zich laat aanzien in 2024 klaar zijn voor de NFRD en in 2025 voor de CSRD, maar ver daarvoor al de nodige voorbereidingen treffen. Voor beursgenoteerde MKB bedrijven zullen de verplichtingen waarschijnlijk ingaan in 2026. Alhoewel de besproken regelingen nu vooral gelden voor grote ondernemingen, valt te verwachten dat het werkingsgebied zal worden uitgebreid naar groot MKB en kleinere ondernemingen.

Wachten is geen optie. Bij de inkoop zullen verzekeraars verwachten dat zorgaanbieders aantoonbaar bezig zijn met duurzaamheid. Bovendien moeten ondernemingen in aanloop naar de inwerkingtreding van de CSRD een duurzaamheidsstrategie opstellen of updaten.

Dit artikel verscheen ook in het magazine Fizier, nr. 02, jaar 2022.