Geen beperking vrije artsenkeuze: Wetsvoorstel ‘Bevorderen Contracteren’ van de baan.
Het wetsvoorstel bevorderen contracteren, dat de minister de bevoegdheid zou geven om zelf de hoogte van de vergoeding te bepalen voor niet-gecontracteerde zorg en de vrije artsenkeuze zou kunnen beperken, is voorlopig van de baan. Dat blijkt uit een gisteren gepubliceerde Kamerbrief.
Wat was het doel van het wetsvoorstel bevorderen contracteren?
Op dit moment zorgt het in de jurisprudentie ontwikkelde hinderpaalcriterium ervoor dat patiënten die niet-gecontracteerde zorg afnemen, ca. 75 – 80% vergoeding krijgen van het tarief dat gecontracteerde zorgaanbieders met de zorgverzekeraar hebben afgesproken. Het wetsvoorstel had als doel de mogelijkheid voor de minister te creëren om deze vergoeding veel lager vast te stellen per zorgsector. Met name de wijkverpleging en GGZ waren de sectoren die de minister daarvoor op het oog had, zo bleek uit recente kamerbrieven. Het beoogde doel was dat als de sanctie voor niet-contracteren maar hoog genoeg zou zijn, minder zorgaanbieders voor die optie zouden kiezen.
Hoe zou het wetsvoorstel bevorderen contracteren de vrije artsenkeuze beperken?
Het wetsvoorstel zou gevolgen hebben voor patiënten en voor zorgaanbieders. Een veel lagere vergoeding voor niet-gecontracteerde zorg zou er immers voor hebben gezorgd dat patiënten zich minder gemakkelijk zouden kunnen wenden tot niet-gecontracteerde zorgaanbieders. Veel patiënten zouden immers het restant van de nota dat de verzekeraar niet vergoedt niet meer kunnen betalen, terwijl ook de zorgaanbieder deze zorg niet zou kunnen blijven leveren als een groter deel van de nota niet vergoed zou worden. Dat zou het einde kunnen betekenen van veel niet-gecontracteerde zorgaanbieders, waardoor patiënten minder vrije keuze zouden krijgen. Daarmee zou de vrije artsenkeuze beperkt kunnen worden.
Wat betekent het intrekken van het wetsvoorstel bevorderen contracteren voor gecontracteerde zorgaanbieders?
Ook voor gecontracteerde zorgaanbieders is het belangrijk dat het wetsvoorstel komt te vervallen. Ook voor hen betekende het wetsvoorstel namelijk dat hun onderhandelingspositie met de verzekeraar aanzienlijk zou verslechteren. Immers indien het alternatief van contracteren (niet-contracteren) geen reëel alternatief meer is, dan heb je feitelijk geen keuze en zou de zorgaanbieder de voorwaarden van de zorgverzekeraar altijd moeten accepteren, ongeacht wat deze zijn. Zonder wegloopscenario zijn reële onderhandelingen niet mogelijk.
Over de nadelige gevolgen en risico’s van het wetsvoorstel voor de zorgsector schreven wij eerder al een opinie op onze website en op Skipr.
Wetsvoorstel bevorderen contracteren van de baan
Het wetsvoorstel blijkt nu – in ieder geval voorlopig – van de baan. De minister schrijft daarover het volgende:
De wetswijziging zou de overheid de mogelijkheid geven om voor bepaalde (deel) sectoren de hoogte van de vergoeding voor niet-gecontracteerde zorg in (nadere) regelgeving vast te leggen en deze dus niet langer over te laten aan verzekeraars en de daarover ontstane jurisprudentie. Wij kiezen ervoor eerst te bezien of de andere maatregelen voldoende bijdragen aan het verminderen van niet-gecontracteerde zorg. Mocht blijken dat ondanks deze maatregelen het percentage niet-gecontracteerde zorg onvoldoende daalt, dan kan alsnog tot indiening van het wetsvoorstel worden overgegaan.
Goed nieuws voor de zorgsector
Deze ontwikkeling is dus goed nieuws voor patiënten, gecontracteerde én niet-gecontracteerde zorgaanbieders. Of het wetsvoorstel ooit nog nieuw leven wordt ingeblazen en dus of iemand voor de derde keer zijn vingers durft te branden aan de wijziging van ‘artikel 13 Zvw’, is afwachten.
Overigens is ook niet uit te sluiten dat het wetsvoorstel, dat zeker niet onomstreden is, vanwege de aankomende verkiezingen weer in de ijskast wordt gezet.
